Er was eens…
… een meisje genaamd Jenneke. Ze groeide op in een echte leesfamilie. De hele woonkamer stond vol met boeken. Toen ze anderhalf jaar was leerde haar vader haar het alfabet en binnen een jaar kon ze Jip en Janneke lezen. Langzamerhand raakte haar eigen boekenkast steeds voller met fantasy- en detectiveboeken. Wanneer er kinderen aan de deur kwamen die met Jenneke wilden spelen, zei ze vaak dat ze aan het lezen was en gooide dan de deur weer dicht, terwijl haar moeder op een afstandje stond te grinniken. Als Jenneke niet aan het lezen was, verzon ze verhalen in haar hoofd. Toen ze tien was, had ze een hele levendige droom over een UFO, vier meisjes, gevluchte prinsessen van een andere planeet en spannende achtervolgingen. Toen ze wakker werd, schreef ze het meteen op en zo ontstond haar eerste echte verhaal. Ze typte het over op de typemachine van haar vader en bond de pagina’s daarna samen met touw. Vanaf dat moment is ze nooit gestopt met schrijven.
Toen Jenneke naar de middelbare school ging, werd de typemachine ingewisseld voor de computer, die langzaam vol liep met de meest fantasierijke verhaaltjes. Na de middelbare school studeerde Jenneke interculturele communicatie. In het derde jaar ging ze op uitwisseling naar Oostenrijk. Ze nam een bakbeest van een laptop met 500 mb geheugen mee en schreef verder aan het fantasyverhaal dat ze op haar twaalfde was gestart. Tijdens het vierde jaar van haar studie liep ze stage in Brussel en werkte ze aan haar scriptie. Na haar studie deed ze nog een master in Cambridge. Daar was ze voornamelijk met haar persoonlijke ontwikkeling bezig, maar het schrijven heeft ze nooit losgelaten. Al die reizen naar het buitenland vulden haar hoofd met inspiratie voor verhalen.
Het avontuur aangaan
Toen Jenneke terugkwam naar Nederland verhuisde ze naar Den Haag en ging ze wonen bij haar toenmalige vriend. Ze moest aan de bak, en dus keerde ze terug naar de middelbare school, nu als lerares Engels. Ze gaf vijftien jaar lang met plezier les en las haar leerlingen elke week voor uit de meest spannende boeken. Toch had ze het gevoel dat er meer uit het leven te halen was.
Twijfel over de roeping
Voor een lange tijd heeft Jen zich heel veel aangetrokken van wat anderen over haar dachten of zeiden. Haar gebrek aan eigenwaarde uitte zich uiteindelijk in een eetstoornis, waarvoor ze in therapie ging. In die periode verbrak ze ook haar vastlopende relatie. Zij en haar vriend kwamen er samen niet meer uit en Jen besloot er een punt achter te zetten.
Een helpende hand
Jen voelde zich bevrijd. Heel lang deed ze dingen die ze eigenlijk niet wilde doen. Ze was hier toch niet alleen maar gekomen om het anderen naar hun zin te maken? Fuck it. Vanaf nu zou ze zich nooit meer zoveel aantrekken van wat andere mensen van haar dachten. Jen wilde een boek schrijven, en dat was precies wat ze deed.
Deuren die opengaan
Elke avond lag Jen in haar slaapkamer op bed met haar laptop op schoot. Het verhaal waar ze mee begonnen was, speelde zich af in een dorp van de inheemse Navajo-stam uit Arizona. Terwijl Native American Powwow-muziek uit haar speakers dreunde en geurende wierook haar kamer vulde, dook Jen in haar eigen gecreëerde wereld. Ze had zich in jaren niet zo op haar plek gevoeld.
In 2012 bracht Jen haar eerste boek ‘Schaduw van de tijd’ via Amazon op de Amerikaanse markt uit. Uiteindelijk vond ze een uitgever die de Nederlandse versie van haar boek in 2013 publiceerde. Nu haar eerste boek in de winkel lag, zouden mensen die ze niet kende iets van haar werk gaan vinden. Dat was spannend, maar Jen heeft nooit aan haar werk getwijfeld. Niet iedereen zou haar boek leuk gaan vinden. Dat weerhield haar er echter niet van om een nieuw boek te schrijven. Vanaf dat moment was er geen stoppen meer aan.
Naast het schrijven was Jen actief betrokken bij het helpen van ‘Storm Publishers’. De Amerikaanse markt was onderhand erg verzadigd en Jen zag kansen in Nederland liggen. Ze wilde Nederlandse YA auteurs een kans geven. En zo zette ze in 2016 haar eigen uitgeverij genaamd ‘Dutch Venture Publishing’ op, die al snel goed begon te lopen. Ondertussen werkte ze ook nog als docent. De enorme stapel werk werd haar te veel en steeds vaker overwoog ze om ontslag te nemen. Haar omgeving vroeg zich af of dit wel slim was. Je vaste baan opgeven voor iets wat zo weer in elkaar kan storten? Wist ze dat wel zeker? Jen was nog nooit zo zeker over iets geweest. Ze wilde fulltime bezig zijn met schrijven en het runnen van haar uitgeverij. Zonder twijfel stopte ze in 2017 met lesgeven en begon ze zich volledig te focussen op DVP. Wat had ze te verliezen?
Oog in oog met jezelf & Beproeving
Jen is een echt gevoelsmens en volgde wat haar hart haar al die tijd probeerde te vertellen. Het is echter wel goed om te weten waarom je een bepaald gevoel hebt. Dit heeft ze door de jaren heen moeten leren. Jen kon bijvoorbeeld erg balen wanneer iemand zijn of haar afspraak niet nakwam. Dat slechte gevoel vloeide voort uit haar verleden met een minderwaardigheidscomplex. Ze dacht dat de persoon die zijn of haar afspraak niet nakwam haar niet belangrijk genoeg zou vinden. Uiteindelijk leerde ze in te zien dat dat soort dingen helemaal niet persoonlijk zijn. Wanneer je dat in de gaten hebt, wordt het leven een stuk makkelijker. Toch waardeert ze de conflicten die ze onderweg mee heeft gemaakt. Het waren allemaal momenten die Jen hebben doen groeien tot de vrouw die ze nu is.
Ook is Jen er door het fulltime schrijven achter gekomen dat je niets volledig van inspiratie af kan laten hangen. Er zijn nou eenmaal afspraken en deadlines, of je die nou met jezelf of met een uitgever maakt. Je kunt niet wachten totdat je inspiratie krijgt en je kunt ook niet constant toegeven aan nieuwe inspiratie wanneer je al ergens mee bezig bent, want dan komt er niks af. Je kunt je het beste op één ding tegelijk focussen.
Beloning
Nadat het eerste boek van Jen in de boekhandel lag, heeft ze samen met haar man een reis langs de westkust van Amerika gemaakt. Aan het einde van de reis bezochten ze Arizona. Ze waren net bij de Grand Canyon geweest en reden nu verder. Jen zat achter het stuur, terwijl haar man door het lange rijden in slaap sukkelde. Ze reed dezelfde weg af als de hoofdpersoon in haar boek.
Er strekte zich een prachtige vallei uit en in de verte zag ze de achthoekige hutjes waar de Navajo’s wonen. Dat moment was zo magisch dat Jen volschoot. Haar eigen boek kwam voor haar ogen tot leven.
Het mooiste wat Jen aan al die jaren schrijven en boeken uitgeven over heeft gehouden is een gevoel van saamhorigheid. Zij en de auteurs waarmee ze samenwerkt vormen een leuke, hechte groep. Soms denken schrijvers dat je als een soort kluizenaar op een zolderkamertje moet gaan zitten om daarna alles alleen uit te zoeken. De schrijverscommunity is er echter om elkaar te helpen.
Iedereen heeft een doel in het leven. Iets waarvoor ze hier op aarde zijn. Voor Jen is dat precies wat ze nu doet. Ze is geboren om te lezen en te schrijven, en na tientallen boeken geschreven te hebben doet ze het nog steeds met een grote passie. Toch houdt ze er uiteindelijk het meest van om in haar eigen bedachte werelden te duiken. Wanneer ze schrijft, staat ze het dichtst bij zichzelf, en dat kan niemand haar afpakken.
Verschenen boeken bij DVP: Back to school, De Eilandserie, Het laatste licht, De jongen uit het woud, Schaduw van de tijd, Stilte in de storm, Magisch, Wonderland, Brave New Love, Er was eens, Lonely Hearts, Dwaallicht, Wintermagie, Mijn hart van ijs, De roep van de raaf, Dromen in rood
Liedje: Underground – David Bowie
Luister dit lied via onze Spotify playlist: The Hero’s Journey