Emma Zegers: “Door het schrijven beleefde ik dingen die ik anders niet mee had gemaakt.”

Er was eens…

… een meisje genaamd Femke. Ze had een enorme fantasie en hield van knutselen, hutten maken en samen met haar zusje dingen van Lego bouwen, soms complete dorpen. Femke was goed in leren, maar het opdoen van sociale contacten vond ze erg moeilijk. Ze kon haar vrienden dan ook op één hand tellen. Toen ze in groep acht zat, kwam ze in de bibliotheek een boek tegen over het maken van films, waardoor haar droom om regisseur te worden ontstond. Ze kwam er echter snel genoeg achter dat die positie te veel verantwoordelijkheid van haar zou vragen.

Tijdens de laatste weken voor de zomervakantie begon Femke verhalen te schrijven. En ook op de middelbare school had ze periodes waarin verhaal na verhaal uit haar pen vloeide. Toen ze vijftien was, schreef ze haar eerste verhaal af. Ze begon er langzaam in te geloven dat het uitbrengen van een boek niet onmogelijk was.  

Het avontuur aangaan

Femke bleef doorschrijven, maar bracht nooit iets uit. Haar schrijfstijl moest zich nog ontwikkelen. De tijd was nog niet rijp. Totdat ze in 2017 op zessentwintigjarige leeftijd een droom kreeg die ze niet los kon laten. Stukje bij beetje ontstond er een verhaal, een waar ze in geloofde. Hier moest ze gewoon iets mee doen.

Twijfel over de roeping & Een helpende hand

Femke hield voor iedereen geheim dat ze een boek zou gaan schrijven. Ze wilde geen lastige vragen hoeven beantwoorden. Soms voelde dat best wel eenzaam. Gelukkig kreeg ze positieve reacties op haar online schrijfsels en werd ze gemotiveerd om het schrijven niet op te geven.

Deuren die opengaan

Nog wonend bij haar ouders zat Femke als een prinses in een sprookje op het zolderkamertje. Op een ochtend, voordat Femke naar haar parttime baantje bij de Hema vertrok, schreef ze de eerste woorden van het verhaal op. Ze kon niet wachten om weer naar huis te gaan zodat ze weer verder kon schrijven. Dat weekend kwam ze haast niet meer van de zolder af. Voor het verhaal maakte ze ook een speciale Spotify playlist, waar ze naar luisterde wanneer ze aan het schrijven was.

Oog in oog met jezelf 

Femke heeft zich altijd anders dan anderen gevoeld. Ze wist echter niet waar dat vandaan kwam, en dat zat haar dwars. Ze was tweeëntwintig toen ze erachter kwam dat ze autisme had. Toen ze hier eenmaal van op de hoogte was, heeft ze zichzelf beter leren begrijpen.

Naast dat Femke moeilijk vrienden wist te maken, heeft ze op het werk ook weleens te maken gehad met stereotypes. Ze voelde zich een beetje behandeld als een gehandicapte. Naarmate ze ouder werd leerde ze in dit soort situaties voor zichzelf op te komen.

In periodes dat Femke het moeilijk had was schrijven een toevlucht. Ze schreef over dingen die haar dwars zaten, maar bedacht ook verhalen waar ze zelf dingen beleefde die ze in het echte leven nooit mee zou maken. Ook op romantisch vlak. Op die manier bracht ze een beetje magie in haar leven aan.

Beproeving

In maart 2020 zaten Femke en haar vriend op de bank de persconferentie te kijken. Als de horeca vanwege COVID-19 dicht zou gaan zouden zij en haar vriend allebei hun baan verliezen. Femke ging minder dan normaal werken en besloot haar tijd nuttig te besteden door een verhaalidee tot boek uit te werken, totdat de horeca weer open zou gaan. En zo schreef ze een volledig boek in drie weken tijd.

Beloning

Ondertussen had Femke haar eerste boek ‘Versplinterd verlangen’ af. Ze kende Jen Minkman door evenementen en schrijfkampen en stuurde haar het manuscript op. Jen was enthousiast, en in 2019 werd Femkes eerste boek onder haar pseudoniem ‘Emma Zegers’ gepubliceerd. Het jaar daarop kwam het vervolg genaamd ‘Versplinterd vertrouwen’ uit.

In mei wordt haar nieuwe boek ‘Het museum voor gevonden voorwerpen’ gepubliceerd. De hoofdpersoon in dit boek heeft autisme. Femke hoopt hiermee te laten zien dat iemand met autisme een heel normaal leven kan hebben, net als zijzelf.

Femkes droom is uitgekomen, maar nog veel waardevoller dan haar boeken die nu in de winkel liggen, zijn de vriendschappen die ze onderweg heeft gesloten. Vrienden die haar begrijpen in haar enthousiasme voor schrijven en haar worstelingen in het dagelijks leven.

Ondertussen heeft Femke geen pen en papier meer nodig om avonturen te beleven. Dat meisje dat zich anders voelde dan anderen heeft nu meer zelfvertrouwen, en vertrouwen in het feit dat ze ergens goed in is. Zolang je blijft hopen, geloven en doen, kunnen je dromen werkelijkheid worden.

Verschenen boeken bij DVP: Versplinterd vertrouwen, Versplinterd verlangen, Het museum van gevonden voorwerpen, Alles van jou

Liedje: Dancing In the Dark – Bruce Springsteen

Luister dit lied via onze Spotify playlist: The Hero’s Journey