Er was eens…
… een meisje genaamd Cathinca. Ze was een ontzettend fantasierijk en dromerig meisje. Haar moeder las haar en haar tweelingzus altijd uit sprookjesboeken voor. Zelf verzon ze complete werelden waar ze de meest bijzondere avonturen beleefde. De meeste kinderen speelden vadertje en moedertje of deden tikkertje. Cathinca liet haar knuffelbeesten een raket bouwen en naar de toekomst reizen, en ze werd op het schoolplein achternagezeten door lavamannetjes. De bibliotheek voelde als een tweede thuis. Bij elk bezoek nam ze zoveel boeken mee als dat ze lang was. Dagenlang zat ze dan met haar neus in de verhalen, verzonken in haar eigen fantasie. Als kind had Cathinca grootse plannen. Naast juf wilde ze ook clown, brandweervrouw, boer en vliegtuigbouwer worden. Toen een van haar vrienden verhuisde, maakte ze zelfs complete plannen om net als Pippi Langkous een vliegtuig te bouwen zodat ze hem daarmee op kon zoeken. Toch paste schrijver worden ook nog op haar lijstje. Ze schreef en tekende schriften vol met gedichten, verhalen en illustraties.
Toen Cathinca naar de middelbare school ging, kon ze eindelijk een kijkje bij de volwassen sectie van de bibliotheek nemen. Daar ging een wereld aan fantasyschrijvers voor haar open. Ze verslond het ene boek na het andere en postte haar verhalen op een van de eerste Nederlandse sites waar je verhalen met elkaar kon delen. Ze kon er geen genoeg van krijgen.
Het avontuur aangaan
Cathinca wilde echter groeien in haar schrijven en begon met wedstrijden mee te doen. Ze droomde ervan om op een dag een van haar verhalen in het toenmalige tijdschrift voor fantasy, horror en sci-fi verhalen, ‘Pure Fantasy’, te zien staan. Voor wedstrijden schreef ze korte verhalen. Die leerden haar veel over de opbouw van een verhaal en het afmaken ervan. Uiteindelijk lukte het haar om twee keer in het tijdschrift te verschijnen. Schrijvers die ze online en op festivals ontmoette, stimuleerden haar om door te gaan met schrijven en haar dromen te volgen.
Twijfel over de roeping & Een helpende hand
En haar dromen volgen deed ze. Cathinca zat vol met ideeën en plannen. Haar computer werd overladen met meer dan honderd verhaalbeginsels. Ze had al vaker boeken geschreven, maar die kwamen nooit helemaal af. Toen ze 24 was, onderzocht ze voor haar bachelorscriptie voor Literatuurwetenschappen de Mabinogion, een verzameling Welshe mythen. Dit was de basis voor haar roman ‘De vrouwe van Myrdin’. Ze liet zichzelf echter meesleuren door haar overstroming van breinbrouwsels en raakte erin verstrikt. Je kunt nog zoveel ideeën hebben, maar uiteindelijk moet je er met één beginnen.
Deuren die opengaan
Als een soort reddende engel begon een uitgeverij een jaar later met een nieuwe schrijfwedstrijd waar je een eerste hoofdstuk en een synopsis voor in moest leveren. Cathinca deed mee en belandde in de top drie. Ze had precies drie maanden om haar boek af te maken. Een uitdaging die ze zelfverzekerd aannam. Ze sleurde overal en nergens honderden notitieboekjes mee naartoe en schreef er met een vulpen de mooiste scènes, personages en plottwists in op.
Drie maanden later kreeg ze op haar werk een mailtje met het verlossende bericht binnen: ze had de wedstrijd gewonnen en haar boek zou gepubliceerd worden. Half hyperventilerend en met een hart dat haast uit haar borst bonsde begon ze aan haar avontuur als schrijver.
Oog in oog met jezelf & Beproeving
Het ging niet allemaal zonder slag of stoot. Na een jaar stopte de uitgeverij waar Cathinca’s boek was gepubliceerd met bestaan. Gelukkig zag Jen Minkman dat veel lezers van haar boek genoten en gaf het opnieuw uit bij Dutch Venture Publishing, waar later ook ‘De held van Anwyn’ gepubliceerd werd.
Ook het schrijven was niet altijd makkelijk. Cathinca groeide in het schrijven door het simpelweg te doen, maar het blijft eng. Het is heerlijk om te fantaseren, maar op het moment dat je het op papier moet gaan zetten, slaat de twijfel vaak toe. Ook Cathinca heeft naar een wit vel lopen staren. En niet alleen die overgang van de wereld in haar hoofd naar papier vindt ze spannend; ook het moment dat ze iemand haar verhaal laat lezen is zenuwslopend. Dan gaan mensen iets van je creatie vinden en dat blijft eng.
Beloning
Ze vindt het fantastisch om te horen dat andere mensen toch echt van die gekke verhaaltjes uit haar hoofd genieten. Desondanks koestert Cathinca de vriendschappen die ze door het schrijven heeft opgedaan het meest. Ze is altijd een vreemde eend in de bijt geweest en door het schrijven heeft ze mensen gevonden die zich net zo voelen. Zo bezoekt Cathinca sinds haar tienerjaren al tientallen fantasyfestivals, toentertijd om haar favoriete fantasyschrijvers te ontmoeten. Vooral in het begin waren ze bijna een soort superhelden voor haar. Ze werd helemaal opgewonden en durfde ze amper aan te spreken. Nu staat ze zelf achter een signeertafel op festivals, om haar eigen boeken te promoten. Na een lange dag stond er een meisje tegenover haar dat net zo zenuwachtig en vol bewondering was als zijzelf, vijftien jaar daarvoor. Ze besefte dat ze nu zelf de held in het verhaal was geworden.
Cathinca is altijd haar hart blijven volgen. Soms een beetje van de hak op de tak, maar uiteindelijk is ze blij op de plek waar ze zich nu bevindt.
Verschenen boeken bij DVP: De vrouwe van Myrdin, De held van Anwyn, Er was eens, Er was eens – Het hart van een schurk, Ellowyns toren, Wintermagie, Omen, Waar de wind ons brengt
Liedje: Dacw Nghariad – Catrin O’Neil
Luister dit lied via onze Spotify playlist: The Hero’s Journey