Er was eens…
… een meisje genaamd Tamara. Ze groeide op in een klein dorpje in Zeeland. Tamara was heel verlegen en vond het moeilijk om mensen aan te spreken. Ze kon zichzelf echter goed vermaken en spendeerde haar dagen met het vullen van elk leeg stukje papier dat ze kon vinden. Als een soort belofte aan zichzelf schreef ze op haar zesde haar eerste gedichtje.
“Een knufje voor jou en een knufje voor mij en zo gaat het leven voorbij.”
Naast gedichten schreef ze ook dialogen en korte verhalen. Soms ging ze aan tafel zitten met een leeg schrift voor zich en dan schreef ze alles wat er om haar heen werd gezegd op, waaronder eenzijdige telefoongesprekken.
Eenmaal op de middelbare school waagde Tamara zich voor het eerst aan een volledig boek. Ze was vijftien en had het erg druk met huiswerk, waardoor het boek niet afkwam. Ondanks dat Tamara met pen en papier in de wieg had gelegen, zag ze geen carrièremogelijkheid in het schrijven. Voor haar was het enkel een hobby en anderen wilden dat ze een vak zou leren.
Het avontuur aangaan
Tamara studeerde om docent Engels te worden en is daarna les gaan geven. Ze kon prima Engels geven, maar orde houden vond ze lastig. Op een gegeven moment is ze freelance les in Engels, Nederlands en schrijven gaan geven. Daarnaast deed ze redactiewerk, waarbij ze anderen met hun verhalen hielp. Ondertussen droomde ze stiekem van het schrijven van haar eigen boeken.
Twijfel over de roeping
Op een dag vond Tamara haar gedichtje terug, opgevouwen in een cassettedoosje. Ze besloot haar belofte waar te maken en schreef na negen jaar het boek waar ze ooit mee begonnen was eindelijk af. Er waren geen uitgevers die haar boek wilden publiceren, en dus besloot ze ‘Achtervolgd door de dood’ in 2005 zelf uit te geven. Ze wist echter niks over het uitgeven van een boek, hoe een boekcover eruit zou moeten zien en hoe ze haar boek moest promoten. Als ze wilde dat mensen haar boek zouden lezen, zou ze toch echt een uitgever aan de haak moeten slaan.
Een helpende hand
Tamara gaf de moed niet op en bleef gestaag doorschrijven, totdat de website ‘Ten Pages’ langskwam. Deze website maakte het mogelijk een deel van je manuscript te delen, waar mensen een aandeel van konden kopen. Als mensen genoeg aandelen van je verhaal kochten, zorgde de website ervoor dat je verhaal bij een uitgever terecht zou komen. Tamara waagde de gok en kwam boven haar verwachting bij uitgeverij Kluitman terecht.
Deuren die opengaan
Tamara begon vol enthousiasme aan een nieuw boek. De titel van haar favoriete boek ‘Ergens’ inspireerde haar, en zo schreef ze haar eerste echte boek genaamd ‘Nergens’. Tamara schreef het boek op zolder. Ze dacht dat ze haar personages goed kende, maar ze bleken haar op een positieve manier te verrassen. Op een dag kwam ze naar beneden om haar man te vertellen wat voor bijzonders er tijdens het schrijven was gebeurd. Frian, een van de personages uit haar boek, had haar tijdens het schrijven verteld dat hij door zijn ouders in de steek was gelaten. Dit was de eerste keer dat Tamara’s personages het verhaal vertelden. Zij hoefde het alleen maar op te schrijven.
Oog in oog met jezelf & Beproeving
Een paar jaar geleden schreef Tamara een boek over een meisje dat door haar moeder mishandeld wordt. Tamara kon zich bijna niet voorstellen waarom een moeder een kind zou mishandelen, maar toch probeerde ze zich in dit personage in te leven en een realistisch beeld neer te zetten. Dat kan lastig zijn, wanneer je geneigd bent je eigen karakter in je personages te verwerken.
Beloning
In 2012 kwam ‘Nergens’ uit. Dat voelde voor Tamara heel onwerkelijk. Nog enthousiaster was ze over de reacties van anderen op haar boek, die heel positief waren. Naast kinderboeken schrijft Tamara ook YA en boeken voor volwassenen. Dit najaar wordt haar ‘Christopher Plum’-serie onder Dutch Venture Publishing opnieuw uitgegeven.
Net als wanneer ze lesgeeft, probeert Tamara in elk boek dat ze schrijft een boodschap aan haar publiek mee te geven. Wanneer die boodschap overkomt en haar lezers iets van haar boek leren of steun uit het verhaal halen, is ze helemaal gelukkig.
Zoals ze als klein meisje al constateerde, vliegt het leven inderdaad zo voorbij. Het is te kort om alleen maar over je dromen na te denken. Als tiener had Tamara niet door dat schrijven ook een vak is. Uiteindelijk is het belangrijkst dat je weet wat je echt wil, en dat je je hart dan ook durft te volgen.
Zelfs wanneer je al tientallen keren afgewezen bent door uitgeverijen: Hou vol. Blijf schrijven. Blijf dicht bij jezelf. Volg je hart. Sta open voor kritiek. Leer van anderen. Groei en maak je dromen waar.
Verschenen boeken bij DVP: De Christopher Plum-serie
Liedje: Message In A Bottle – The Police
Luister dit lied via onze Spotify playlist: The Hero’s Journey