Er was eens…
… een meisje genaamd Shelena. Tot haar negentiende was ze enig kind, maar met haar grote fantasie vermaakte ze zich prima. Ze kon soms heel eigenwijs zijn. Zo vroeg ze als het zelfstandige driejarige meisje dat ze was aan haar vader of ze buiten mocht spelen. Vervolgens liep ze helemaal naar haar moeder in de supermarkt, omdat ze mee had willen gaan. Uiteindelijk belden maatschappelijk werkers die haar hadden zien lopen de politie, waar ze veilig door naar huis werd gebracht. Wanneer Shelena geen kattenkwaad aan het uithalen was, gaf ze les aan haar poppen en de onzichtbare kinderen die ze zelf bij elkaar had verzonnen.
Uiteindelijk studeerde Shelena ‘English writing’, waarvoor ze vele schrijfopdrachten moest doen. Zo nu en dan waagde ze zichzelf aan een langer verhaal, maar verder dan twee hoofdstukken kwam ze nooit. Ze liep altijd op hetzelfde punt vast en liet het schrijven daarom voor wat het was.
Het avontuur aangaan & Twijfel over de roeping
Als student was Shelena georganiseerd en ongeduldig. Ze wilde alles van tevoren weten en uitplannen. Dat is precies de reden waarom ze altijd vastliep wanneer ze een langer verhaal probeerde te schrijven.
Shelena maakte haar kinderdroom waar en begon les te geven. Tegelijkertijd begon ze steeds meer boeken te lezen, maar het ultieme liefdesverhaal waar ze naar op zoek was kon ze niet vinden. Waarom ging ze het niet gewoon zelf schrijven? Ze had ideeën genoeg, maar waar ze moest beginnen wist ze niet.
Uiteindelijk las ze een interview met een auteur die vertelde dat ze vaak midden in een verhaal begon. Waarom zou je bij het begin beginnen als het verhaal in je hoofd ergens anders start? Shelena leerde geduld hebben, de controle los te laten en waagde zich aan deze nieuwe schrijftechniek.
Een helpende hand
Het idee dat een verhaal in chronologische volgorde geschreven moest worden had Shelena losgelaten, waardoor alles veel makkelijker ging. Haar personages vertelden haar hoe het verhaal verder zou lopen en langzaamaan ontvouwde zich een prachtig plot.
Tijdens het schrijven van haar eerste boek was haar moeder een rots in de branding. Ze las alles wat Shelena schreef, zei eerlijk wat ze ervan vond en gaf tips om personages interessant te houden zonder dat ze dat stukje herkenbaarheid zouden verliezen.
Deuren die opengaan
Shelena heeft nooit het doel gehad om het boek te publiceren. Ze wilde simpelweg haar ultieme liefdesverhaal op papier hebben. Ze hield van de personages, dus wat ze schreef kon in haar ogen nooit fout zijn. Daarom bleef ze zonder enige twijfel of onzekerheid lekker verder schrijven.
Oog in oog met jezelf
Zo nu en dan wees Shelena’s moeder haar op het feit dat haar personages in sommige scènes soms vrij onbeleefd of koppig overkwamen. Shelena ontkende dit vaak, totdat ze die scènes opnieuw las en doorkreeg dat haar moeder toch wel gelijk had. Haar hoofdpersonages lijken vaak erg op haar, waardoor ze zich ging afvragen of ze zelf niet onbeleefd of koppig was. Op die manier maakten haar personages karaktereigenschappen in Shelena duidelijker die ze eerder niet had opgemerkt. Dit hielp Shelena zichzelf en haar personages te verbeteren.
Beproeving
Oorspronkelijk schreef Shelena haar eerste boek voor zichzelf en de vijftienjarige leerlingen die ze lesgaf. Haar leerlingen hadden Engels niet als moedertaal, waardoor het boek uit vrij simpele taal bestond. Ze heeft er nooit over nagedacht wat anderen wilden lezen, totdat ze besloot door te gaan met schrijven. Het vinden van haar publiek en hun wensen was het grootste obstakel waar Shelena als schrijver overheen moest komen.
Beloning
Toen Shelena’s eerste boek uit de serie ‘The Pace’ klaar was printte ze het uit en legde ze het in de klas zodat haar leerlingen het konden lezen. Verschillende meiden lazen het verhaal over Weston en Sophie. Boven Shelena’s verwachtingen in vonden ze het geweldig. Ze besloot het boek toch te laten publiceren, waarna het in 2009 in de winkel lag.
De trots die ze voelde kwam pas toen ze haar eerste review las. Vlak daarna nam Rebecca uit Nederland contact met Shelena op. Ze was gek op ‘The Pace’ en hoopte dat meer mensen in Nederland haar boek zouden lezen. Voor Shelena maakte het niet meer uit of iemand anders ooit nog haar boek op zou pakken. Dit was meer dan waar ze ooit van had durven dromen. Tien jaar later vertaalde Rebecca de hele serie naar het Nederlands en werden ze onder Dutch Venture Publishing uitgegeven.
Naast leuke reacties krijgt Shelena ook wel eens het tegenovergestelde naar haar hoofd geslingerd. Ze heeft geleerd deze opmerkingen niet ter harte te nemen. Ondanks dat ze rekening probeert te houden met wat anderen willen lezen, blijft ze vooral schrijven wat ze zelf leuk vindt. Als iemand daar ergens in een uithoek van de wereld met haar van kan meegenieten is dat mooi meegenomen. Diep vanbinnen is ze nog steeds dat kleine meisje dat haar eigen plan trekt. Ondanks wat anderen denken of vinden zal ze haar eigen verhaal blijven schrijven.
Verschenen boeken bij DVP: De Momentumserie, De Kring
Liedje: Stop and Stare – One Republic
Luister dit lied via onze Spotify playlist: The Hero’s Journey