Mascha Schoonakker: ‘Toen ik het fantasygenre ontdekte, ging er een wereld voor me open.’

Er was eens…

… een meisje genaamd Mascha. Samen met haar zus, broertje en ouders groeide ze op in het vredige Pijnacker. Als verlegen, maar zelfstandig kind rende ze graag door het gras en droomde langs kalme watertjes van apen en archeologische vondsten. Zo nu en dan namen haar ouders haar mee naar de bibliotheek, omdat lezen goed is voor een mens. Maar de boeken die ze meenam naar huis, verzamelden langzaam een laagje stof. Op school glipte ze overal een beetje tussendoor. Omdat vrijwel alle vakken haar gemakkelijk af gingen, wist ze niet waar ze in uitblonk. Haar toekomst zou een prachtige tekening worden, maar de kleurpotloden moest ze zich nog meester maken.

Het avontuur aangaan 

Aan het einde van de basisschool ontdekte Mascha het fantasygenre. Er ging een wereld vol tovenarij, draken en griezelbussen voor haar open en vanaf dat moment pakte ze een boek – net als het leven – met beide handen vast. Op de middelbare school besloot ze dat zijzelf ook dit soort fantastische verhalen uit haar vingers wilde toveren en dus verschenen er in plaats van wiskundige formules zelf bedachte personages in haar schoolschrift. Later zou ze hierop terugblikken als louter schrijfoefeningen die ondanks dat nodig zijn geweest om het schrijven van een volledig boek waar te maken.

Twijfel over de roeping

Mascha begon de achtergrond van haar toekomst in te kleuren, maar de details op de voorgrond liet ze bedenkelijk zitten. Dat ze zo van schrijven hield, heeft haar omgeving heel lang niet doorgehad. Na een lange schooldag rende ze de trap op, roepend naar haar ouders dat ze huiswerk ging maken, om daarna urenlang achter haar computer het ene na het andere verhaal weg te tikken. Ook later op haar werk zou ze dit deel van zichzelf geheim houden. ‘Mensen in het wetenschappelijke wereldje zullen wel niks met fantasy hebben,’ dacht ze. Daarnaast was dit genre toentertijd onder de meeste mensen niet zo populair, dus de angst voor negatieve reacties weerhield haar van het delen van de verhalen die ze schreef.

Een helpende hand

Op een dag kwam Mascha’s zus haar kamer binnenstormen – zoals zussen dat doen – en zag haar bezig zijn met het neerkrabbelen van een tiendelige boekenserie. Vrij kort daarna werd ook de rest van de familie hierover ingelicht, die boven verwachting van Mascha enorm enthousiast waren over deze onstuimige hobby. Hetzelfde gold voor haar collega’s, die er later achter zouden komen door een schrijfwedstrijd waaraan ze meedeed. Wie Mascha het uiteindelijke duwtje in de rug gaf om serieus verder te gaan met het schrijven was Jen van Dutch Venture Publishing, haar eerste echte proeflezer.

Deuren die opengaan

Na forensisch onderzoek in Breda gestudeerd te hebben, kwam Mascha terecht in een laboratorium voor medicijnonderzoek. Kort daarna hoorde ze over een schrijfwedstrijd die uitgeverij Luitingh organiseerde. Ze haalde er gelijk haar kleurpotloden bij en begon nu ook details op de voorgrond van de meest geweldige kleuren te voorzien. Met het manuscript van een verhaal over de personificatie van de dood haalde ze de longlist van de wedstrijd, wat voor haar een bevestiging was dat er mensen bestaan die graag haar fantasiewerelden induiken.

Mascha won de wedstrijd niet, maar voltooide wel voor het eerst in haar leven een wezenlijk boek. Hetzelfde verhaal stuurde ze ook in bij een schrijfwedstrijd van toenmalig uitgeverij Storm, die het heeft uitgegeven nadat ze won. Dit was het punt waarop de kleurrijke tekening van haar toekomst duidelijk uitbeeldde dat ze haar schrijverspen niet meer neer zou leggen.

Oog in oog met jezelf

Toen Mascha in haar schrijven een uitstapje maakte naar de historische fantasy, begon ze onderzoek te doen naar de Nederlandse samenleving in de zeventiende eeuw. Zo kwam ze erachter dat ze daar in zekere zin ook een passie voor heeft. Dingen zo historisch correct mogelijk verwoorden, zodat mensen die er verstand van hebben merken dat ze echt goed onderzoek naar de geschiedenis heeft gedaan. Tegelijkertijd zorgt ze er ook voor dat het verhaal voor niet-kenners ook nog steeds interessant is om te lezen. Deze Nederlandse historie komt terug in haar nieuwste graphic novel ‘Delfts Grauw’, een verhaal waarin alle ware kleuren verdwenen zijn en de hoofdpersoon ze probeert terug te brengen.

Beproeving

Het schrijven gaat bij Mascha met pieken en dalen. Het liefst gaat ze een hele dag zitten voor een schrijfsessie, maar haar humeur bepaalt hoelang deze sessie werkelijk duurt. Soms loopt een verhaal niet zo lekker en dan is het vaak nuttig om zelf een stukje te gaan lopen. Die beweging zorgt voor inspiratie om de personages weer op gang te laten komen.

Wat Mascha soms ook in de weg zit is haar perfectionisme. Je kunt als schrijver wel duizend woorden per dag op papier willen zetten, maar hoeveel van die woorden zijn echt bruikbaar voor je verhaal? Voor Mascha moet elk woord tellen. En of ze dat dan ook doen, gelooft ze pas volledig wanneer haar lezers dat bevestigen.

Beloning

De kleuren in de tekening die het schrijfavontuur van Mascha schetsen, hebben haar duidelijk gemaakt dat het schrijven diep vanbinnen eigenlijk altijd al in haar heeft gewoond. En tegelijkertijd is haar ook duidelijk geworden dat ze als enkel een auteur in een kluizenaar zou veranderen. Daarom is ze dubbel zo blij met haar collega’s in het lab (die het helemáál niet erg vinden om zo nu en dan haar schrijfsels te lezen).

Mascha is ontzettend dankbaar voor de vriendschappen die uit het schrijven zijn ontstaan. Als ze niet vooruit komt, geeft haar schrijversvriendin Cathinca haar bijvoorbeeld de nodige schoppen onder haar kont. Iets wat ze in haar schooltijd gemist heeft. Haar avontuur is echter pas net begonnen, want ondanks dat ze door het schrijven heeft geleerd dat ze niet altijd zo perfectionistisch hoeft te zijn, is het soms lastig deze kennis ook werkelijk toe te passen. Gelukkig heeft Mascha genoeg potloden om deze hectische, maar geweldige reis in te kleuren op haar eigen manier.

Verschenen boeken bij DVP: Delfts Grauw, Merkteken van de dood (heruitgave), Dodenstad (heruitgave)

Liedje: Follow The Sun – Xavier Rudd

Luister dit lied via onze Spotify playlist: The Hero’s Journey