Er was eens…
… een meisje genaamd Britt. Samen met haar ouders en broertje groeide ze op in een idyllisch dorpje in Twente. Ze was graag op zichzelf en observeerde de wereld om zich heen door een fantasierijke lens. Niks was onmogelijk voor deze Nederlandse Belle. Ze had de motorische vaardigheden van een goudvis en zou later een befaamde acrobaat worden. Daarnaast wilde ze zieke dieren beter maken en boeken schrijven tot ze er een hele bibliotheek mee zou kunnen vullen. Op school hadden Britts klasgenoten een hekel aan grammatica. Zelf vond ze beeldspraak hilarisch en leken spellingsfouten met rode inkt geschreven te zijn. Ergens op aarde begon een roos te groeien, die in plaats van zon en regen zou bloeien door haar liefde voor verhalen.
Het avontuur aangaan
Op de middelbare school ontwikkelde het schrijven zich tot een soort geheime hobby. Wattpad was destijds alleen voor de zonderling weggelegd. Gelukkig waren er online genoeg tieners die Britt aanmoedigden haar verhaal over een autistisch meisje in de middeleeuwen voort te zetten. Niet bewust van het feit dat ze zelf autistisch was, was ze wellicht op zoek naar herkenning; iets wat ze in andere verhalen moeilijk kon vinden. Op veertienjarige leeftijd voltooide ze haar eerste boek. Door gebrek aan boekenkennis waren alinea’s en herzieningen ver te zoeken, maar dat mocht de pret niet drukken.
Twijfel over de roeping & Een helpende hand
Ondanks haar affectie voor vertelsels begon Britt in te zien dat een vast inkomen verdienen als schrijver een sprookje was dat ze als klein meisje aan zichzelf had voorgelezen. Verlangend naar zekerheid besloot ze ergotherapie in Nijmegen te studeren. Een vakgebied dat haar eigenlijk nauwelijks interesseerde. Die ene rode roos begon zo nu en dan een bloemblaadje los te laten. Tegelijkertijd werd Britt gediagnosticeerd met autisme en ADD. Eindelijk begreep ze haar gebrek aan energie, de onbedoelde miscommunicatie en hobby’s die zich zo ver ontwikkelden dat ze bijna een onderdeel van haar persoonlijkheid werden. Zo besteedde ze stiekem meer tijd aan zelfstudie over plotlijnen en vertelperspectieven dan aan de opleiding die ze was begonnen. Schrijven voelde als een ontsnapping naar een wereld waar het autistische meisje ook eens de hoofdrol kon vervullen.
Gelukkig is Britt gezegend met een familie die in hun bemoediging altijd haar enthousiasme heeft gevoed. Zelfs de verhalen over boomhutten en warme chocomel werden zogezegd ingelijst en aan de muur gehangen. Maar ook de scherpe feedback die ze van haar proeflezers heeft mogen ontvangen, diende als een duw in de goede richting.
Deuren die opengaan
Uiteindelijk besloot Britt haar studie niet af te maken, onder andere vanwege een overmaat aan prikkels en onduidelijkheden die voortkwamen uit haar autisme. Ze paste niet in het school-stramien en realiseerde zich daarnaast wat ze eigenlijk altijd al had geweten: ze wilde verhalen vertellen waar mensen zoals zij zich in zouden kunnen herkennen. Die roos zou niet vanzelf weer opbloeien en dus vatte ze het beest bij de horens. Naast het schrijven van boeken, solliciteerde Britt ook bij uitgeverijen, waar ze – zonder diploma, maar met jaren aan zelfstudie een groot enthousiasme – als redacteur aan de slag kon gaan. Het schrijven van haar eerste boek ervoer Britt, juist door de afwezigheid van enige schrijfkennis, als een geweldige ervaring. Niks moest, alles mocht. Hierdoor schreef ze zichzelf zo nu en dan een plothole in, maar toch wist ze daar op een of andere manier altijd uit te ontsnappen.
Tegenwoordig werkt Britt vanuit huis, waar het heerlijk rustig is. Haar ADD-brein kan een speelelement erg waarderen, dus gebruikt ze schrijfsprintjes om de eerste versie van een boek op papier te zetten. Wat ook helpt om in de juiste mindset te komen, is het prikkelen van haar zintuigen. Zo gebruikt ze onder andere muziek en Pinterest om een bepaald gevoel in zich zelf omhoog te halen. O ja, en thee. Heel veel thee.
Oog in oog met jezelf
Schrijven is voor Britt een tool om de wereld en de mensen om zich heen beter te begrijpen. In een wereld die je zelf bedacht hebt, kun je eindeloos fouten maken zonder daar iemand mee te belasten. Door het schrijven heeft ze interactie met uiteenlopende personages, waardoor ze leert hoe situaties kunnen verlopen en waarom mensen op een bepaalde manier reageren. Iets wat vanwege haar autisme niet vanzelf gaat. De verhalen die ze tot leven bracht, hielpen haar ook bepaalde trauma’s te verwerken. Wanneer je fictieve personages in een fantasy-setting met jouw problemen opzadelt, kun je ze vanuit een ander perspectief bekijken en komt de herkenbare problematiek tegelijkertijd niet té dichtbij.
Britts ADD zorgt er weer voor dat veel plotten haar te veel demotiveert om daarna überhaupt nog aan een verhaal te beginnen, vanwege het verrassingselement dat dan mist. Britt ziet een verhaallijn als een weg met hooguit vier lantaarnpalen die licht schijnen op gebeurtenissen die moeten plaatsvinden. Het zijn dus vooral de personages die haar plot voortdrijven.
Beproeving
Ondanks de boeken die Britt tot nu toe heeft uit laten geven, heeft ze een mapje in haar mailbox die vol staat met afwijzingen van uitgeverijen. Zeker aan het begin van haar schrijfavontuur zakte de moed haar geregeld in de schoenen. Het moeilijkste hieraan was dat ze eigenlijk maar weinig mensen had waarmee ze deze teleurstelling kon delen. Als iemand geen liefde voor lezen of schrijven koestert, kan de waarde van fantasiewerelden en fictieve personages soms moeilijk te plaatsen zijn. Het feit dat Britt toch nooit heeft opgegeven toont aan hoe volharding dromen tot realiteit kan omtoveren. De roos doorstond deze beproevingen en ontvouwde zich uiteindelijk tot een prachtig sprookje, een dat wél uit zou komen.
Beloning
Wanneer Britt voor de zoveelste keer een verhaal aan het herschrijven is, krijgt ze vaak de neiging om haar laptop uit het raam te smijten. Wanneer het dan eindelijk af is, hoeft ze er nooit meer naar te kijken (en blijft haar laptop heel). Toch voelt die afsluiting als een tweesnijdend zwaard, want eigenlijk wil ze geen afscheid van haar gefantaseerde figuren nemen. Goddank dat ze zoveel tijd met hen heeft gespendeerd, want daardoor is die band onbreekbaar. Of het nou vrienden of vijanden zijn; ze zullen altijd in haar voortleven. Echte vrienden maken was daarentegen nooit eenvoudig voor Britt. Wanneer twee mensen zo’n grote passie voor hetzelfde delen, gaat dat echter bijna vanzelf. Ze prijst zichzelf dolgelukkig met de vriendschappen die ze door het schrijven heeft gevormd en omarmt de reacties van mensen die net als zij in de boekenwereld eindelijk erkenning vinden.
Verschenen boeken bij DVP: Lang leve de keizer, De vergeten vloek
Liedje: The Arena – Lindsey Stirling
Luister dit lied via onze Spotify playlist: The Hero’s Journey