Er was eens…
… een meisje genaamd Jennifer. Ze groeide samen met haar moeder als enig kind op. Ze moest vaak verhuizen, waardoor ze op school altijd het gevoel had alsof ze buiten de boot viel. Jennifer was een stil meisje met hoogblond haar en blauwe ogen waarmee ze alles om zich heen opnam. Als ze niet met haar neus in de boeken zat, schreef ze haar eigen gedichten. Langzaam maar zeker ontwikkelden haar gedichten zich tot korte verhalen. Ondanks dat ze het gevoel had er niet helemaal bij te horen, bedacht ze toneelstukken voor de kinderen uit haar buurt en zat ze regelmatig met haar typemachine op de stoep, rollen aan hen toe te wijzen. Op de middelbare school zag je Jennifer nooit zonder notitieboek, waar ze al haar ideeën in opschreef. Diep in haar hart droomde ze ervan om ooit schrijver te worden.
Het avontuur aangaan
Voor Jennifer begon haar avontuur al op de basisschool, waar ze zich ontpopte tot een waar schrijftalent. Zo schreef ze op haar negende voor een schoolproject haar eerste Haiku. Terwijl haar klasgenoten klaagden over hoe moeilijk het wel niet was, kreeg niets of niemand Jennifers glimlach nog van haar gezicht. Tijdens het schrijven was ze in haar element, en het bood haar een manier zichzelf te kunnen zijn.
Twijfel over de roeping
Jennifer werd ouder en tijd werd schaarser. Het opvoeden van haar kinderen zorgde ervoor dat ze zich niet volledig aan het schrijven kon wijden. Toch bleef ze elk moment dat ze voor zichzelf had woorden op papier zetten, waardoor het zaadje dat ze ooit had geplant begon te groeien.
Een helpende hand
Jennifer werd geïnspireerd door het werk van verschillende auteurs, waaronder de paranormale elementen in de verhalen van Anne Rice en de emotie in de verhalen van Milan Kundera. Stephenie Meyer verbond haar uiteindelijk met het jongvolwassen lezerspubliek.
Deuren die opengaan
Jennifer schreef jarenlang kinderboeken, maar kwam erachter dat de markt voor prentenboeken erg moeilijk was om te betreden. Zonder verder over publicatie na te denken begon Jennifer in 2008 een young adultverhaal te schrijven, wat ze met plezier deed. Wanneer haar kinderen aan het zwemmen waren, zette zij met pen de avonturen van Teagan en Garreth op papier. Ze raakte gehecht aan haar personages en realiseerde zich hoeveel ze van het YA-genre hield. Vanaf dat moment wilde ze haar verhaal publiceren.
Oog in oog met jezelf
Schrijven haalde dingen in Jennifer naar boven die ze diep vanbinnen verborgen had gehouden. Naarmate ze ouder werd en zich meer op haar gemak voelde, kreeg haar schrijfstijl een bepaalde volwassenheid die er eerder niet was. Ze durfde haar creativiteit nu de vrije loop te laten gaan, wat zijn vruchten afwierp.
Beproeving
Jennifer is aan vele verhalen begonnen die ze nooit heeft afgemaakt. Elke keer voelde het alsof ze gefaald had, maar uiteindelijk leerde ze dat alles een leerervaring is. Toch maakte ze zich vaak zorgen of ze het als auteur zou redden. Zouden mensen haar boeken wel willen lezen? Nog steeds voelt het soms alsof ze een bepaald punt moet bereiken om zich een waardige schrijver te voelen. Diep vanbinnen weet ze echter dat ze trots kan zijn op wat ze tot nu toe bereikt heeft, en dat dat genoeg is.
Beloning
In mei 2010 werd Jennifers eerste boek ‘Angel Star’ gepubliceerd. Ze was zo enthousiast dat ze na de laatste zin van haar eerste boek meteen de eerste zin van het vervolg op papier zette.
De hartenwens van dat kleine meisje is uiteindelijk in vervulling gegaan. En nog waardevoller dan alle boeken die ze publiceerde zijn de dingen zie ze door het schrijven heeft geleerd, zoals geduldig zijn en dingen vanuit andere perspectieven kunnen bekijken. Dat zaadje dat ze ooit in de grond stopte is uitgegroeid tot een prachtige bloem. Wanneer Jennifer schrijft, staat ze in bloei.
Verschenen boeken bij DVP: Ster van Acht (audio only), Cirkel van Oneindigheid (audio only), Niet volgens het script (audio only), Fluisterwoud, Fluisterburcht
Liedje: Hold Me Now – Red
Luister dit lied via onze Spotify playlist: The Hero’s Journey