Er was eens…
…een jongetje genaamd Ahmet. Hij groeide op in een klein dorpje dicht bij Rotterdam. Samen met zijn zus en Turkse ouders leefden ze tussen de molens en slootjes, waar ze vaak picknickten met andere Turkse gezinnen uit het dorp. Wanneer er een feestje was, stond Ahmet als het techniekwonder dat hij was altijd klaar om muziek- en filmapparatuur aan te sluiten. Toch besteedde dit rustige, lieve jongetje het liefst zijn tijd aan Lego en Transformers, waar hij de meest geweldige dystopische verhalen bij verzon. Vlak voordat Ahmet naar de middelbare school ging, vond hij zichzelf te oud worden voor Lego. Hij bleef wel verhalen bedenken en schreef ze op in boekjes.
Na de middelbare school studeerde Ahmet informatica aan de Hogeschool Rotterdam. Vervolgens werkte hij een tijdje voor een computerbedrijf, wat hem in deed zien dat hij dat werk eigenlijk heel saai vond. Hij miste het sociale contact. Uiteindelijk stelde zijn zus hem voor aan een leraar Engels, die Ahmet mee liet lopen. Vanaf het schooljaar daarop gaf Ahmet met plezier les aan zijn eigen leerlingen, op de school waar hij zelf ooit gezeten had.
Het avontuur aangaan & Twijfel over de roeping
Toen Ahmet in 2010 stopte met zijn bandje, had hij opeens veel meer vrije tijd dan eerst. Hij ging bij zichzelf na welke droom hij nog niet had bereikt en vond boekjes vol verhaalideeën die hij als kind had opgeschreven. Het leven ging echter gewoon verder. Samen met zijn vrouw kreeg Ahmet een dochter en een zoon, die hen druk genoeg hielden.
Een helpende hand
In 2015 vond Ahmet dat het toch echt moest gebeuren. November, de Nanowrimo schrijfmaand, kwam eraan en hij maakte een belofte aan zichzelf om 40.000 woorden te schrijven. Ahmet ging de zolder op en dook zijn verstofte aantekeningen in, waarna hij al snel begon met schrijven. Zijn vrouw, de ultieme boekenwurm, keek tussendoor zijn werk na en gaf hem tips.
Deuren die opengaan
In eerste instantie wilde Ahmet enkel zijn verhaal afschrijven, wat hem lukte. Zijn leerlingen lazen het dystopische avontuur en vonden het geweldig. Na een tijdje merkte Ahmet echter dat het verhaal veel meer voor hem betekende en dat er veel meer uit te halen was. In 2017 pakte hij zijn originele manuscript erbij, met het doel om er een boek van te maken. Eentje dat uiteindelijk gepubliceerd zou worden.
Overdag was het chaos in huize Chakioglou. Wanneer iedereen eenmaal in bed lag, dimde Ahmet de lichten en kroop hij met een dampende kop thee op de bank. Hij zette zijn koptelefoon met epische instrumentale muziek op zijn hoofd, om vervolgens in zijn verhaal te verdwijnen en te schrijven tot ver na middernacht.
Oog in oog met jezelf & Beproeving
Toen Ahmet na al die jaren weer begon te schrijven sloeg de onzekerheid toe. Was hij wel creatief genoeg? En hoe ver kon zijn fantasie eigenlijk gaan? In eerste instantie wilde hij ook enkel dit boek uitbrengen. Daarna zou het klaar zijn. Maar waarom zou je stoppen met datgene wat je hart sneller laat kloppen? Ahmet besefte dat hij pas aan het begin van zijn schrijfavontuur stond. Het zou niet altijd makkelijk zijn, zeker als een van de weinige mannelijke auteurs binnen zijn genre, maar dit was voor hem het juiste pad.
Tijdens het schrijven raakte Ahmet zo gehecht aan de personages uit zijn boek dat hij het niet over zijn hart verkreeg een van hen te laten sneuvelen. Dit is vrij onrealistisch, gezien het feit dat hij een dystopische young adult schreef. Uiteindelijk liet hij een dobbelsteen over het lot van zijn personages beslissen, wat bevrijdend én spannend tegelijk voelde. Voor Ahmet was het dus tot op zekere hoogte een verassing welke kant het verhaal op zou gaan.
Tegelijkertijd zijn de personages van Ahmet deels op hem geïnspireerd en verplaatste hij zichzelf vaak in hen. Het verbaasde hem soms wat hij in dat soort cruciale scènes zou doen. De ene keer was hij veel heldhaftiger dan hij dacht. De andere keer bleek hij juist rationeel na te kunnen denken. Op deze manier leerde hij zichzelf door zijn personages beter kennen.
Beloning
Nadat Jen Minkman contact met Ahmet opnam, kwam zijn eerste boek ‘De Korf’ in oktober 2020 onder Dutch Venture Publishing uit. Vanwege COVID-19 kon hij geen feestje geven, dus besloot hij zelf de slingers op te hangen. Met zijn autootje reed hij door heel Nederland om 120 voorbestelde boeken met een handtekening en bedankbriefje bij zijn lezers langs te brengen.
Het is heel makkelijk om woorden op papier te zetten, maar dat betekent niet dat je ook een verhaal vertelt. Ahmet heeft pas leren schrijven door het simpelweg te doen. Alles wat hij leerde tijdens dit proces is hem goud waard. Ondertussen bevindt Ahmet zich alweer in zijn eigen bedachte wereld van kosmische straling, burgeroorlogen en levensbepalende dillema’s. Eén stap verder in zijn eigen hero’s journey.
Verschenen boeken bij DVP: De Korf (on hold)
Liedje: Walking in Memphis – Marc Cohn
Luister dit lied via onze Spotify playlist: The Hero’s Journey